Τὰ ψεύδη

Ars sī inspīrat dulce venēnum Pūnica lentē,
      Omnia miscentur: fābula falsa bonā.
Et sī adsunt mendācia vāna latēntia fraude,
      Pectora franguntur, ficta quod aura fluit.

Τὸ θερμὸν καὶ ἅγιον πνεύμα

Mūtuus adsit amor, veniat, Cērinthe, quod angor.
     Respice, quam caldās increpat aura precēs.
Integrior semper veniat mihi candidiorque,
     Vt foveat mentis frigida regna merae.
Quae tam dulce gelū mihi fervens aura resolvet?
      Nōn erit āeris, heus! pūra erit atque tua.