Dies noctesque te desidero, Cerinthe. Num tu quoque dies noctesque me desideres, me somnies, me exspectes, de me cogites, me speres, me te oblectes, mecum totus sis, me ipsam quaero. Me miseram! Equidem de te dies noctesque cogitans casus dumtaxat humanos et incertos eventus valetudinis et naturae communis fragilitatem extimesco doleoque corpus mortale in alterius mortalis anima consistere. Haec enim pestis tam tenaciter me arripit interdum, ut integros dies noctesque illigatam torqueat.
Alternant elementa vices et tempora mutant,
Tempus habent noctes, tempus et ipse dies
