Ὁ ἀκόλουθος

      Saepe animo fingo maesta diem hodiernum fore primum sine te, sed postea mihi laetae advenit dies crastinus a te comitatus. Afuisti tamen hodie atque etiam heri. Forsitan tandem aliquando dies adest ille solitarius ac necessarius, unde mihi ipsi discendum est vitalibus auris vesci incomitatae et sine te.